Hoe durft hij,
In een park,
Hoe zwak,
Hoe gemeen…
Alleen loop je daar,
Om je hondje uit te laten,
Ontwetend en misschien ook wel een beetje bang,
Maar je loopt stoer en recht vooruit…
Voelend dat je achtervolgt wordt,
Stap je sneller door,
Maakt het ook niets uit,
Snel weer naar het bewoonde volk…
Alwetend wat komen zou,
En ook hij gaat daar naartoe,
Je zegt iets van ga weg ofzo,
En dan zie je,
Wat je liever niet wou zien,
Zit die daar op zn fietsie,
Zichzelf te bevredigen,
Angstig schreeuw je stoer tegen hem…
Dat die moet oprotten en gauw weg moet wezen,
Dat het een park is,
Waar kinderen en ouderen plezier moeten hebben,
En zeker geen contact met zulke ‘gevaarlijke’ mensen moeten hebben…
En dan krijg je het,
Alles komt weer boven,
De hele geschiedenis speelt zich weer af..
Alle beelden razen door elkaar,
Je voelt het weer,
De pijn, de angst, het verdriet,,
Hoe krijg ik het weg???…