Alles uit het heden en verleden verdwijnt..
Aan alles komt een eind..
Langzaam worden de herinneringen gevoelloos..
Zit alleen jij daar een nog beetje doelloos..
Wachtend op die gene uiteindelijk toch nog verschijnt..
Knokkend tot op het “eind”..
Al had je maar één korte periode op deze aarde gestaan..
Het is nu de tijd om jou te laten gaan..
Wij alle staan aan jou zijde, handen gebonden “door de onmacht”..
Rest mij alleen nog de woorden “rust zacht”
Robotic