Kom maar binnen en leg
Me neer - in de lakens
Zul jij jezelf kwijtraken
En ik mij
In jou

Je haren voelen als
regen. Over mijn al
Doorweekte gezicht.

Je tranen voelen als
lege gedaantes, die je beroven
Van het licht.


Zó anders zal ik jou morgen
vinden - in mijn thuis
Mijn haard, mijn huis
En dan zullen jou ogen -
mij verblinden.

Zonder mee te nemen
Dat je me hebt gered
Van hartruis.

En ik dacht niet dat jij het was
Toen ik in je ogen keek, zo
In het licht
Zo zonder schaamte.

Ik dacht dat je nog hier was
Toen je me kuste met je vuist -
Je was verdwenen
Zonder mee te durven nemen,
Dat je me hebt kunnen redden
Van hartruis.