toch maar niet
ik vraag de nacht mij te verbergen
zie de zon mij overslaan
laat de duisternis omhullen
vergeet het licht weer aan te doen
donkere wolken glijden over
hagel slaat zo op me neer
voel de pijn vergeet de wonden
verzorging verdien ik nu niet meer
frustratie neemt de overhand
onmacht krijgt zijn zin
innerlijk opengereten pijn
veroorzaakt leed voor iedereen
anderen kwets ik keer op keer
heb geen tijd meer voor mijzelf
ik voel als leeggelopen ballon
futteloos zo nakend alleen
medelijden helpt geen zier
voel mijzelf slechter aan
onder hulp die ik niet wil
ben strijd met mijzelf aangegaan
Reacties op dit gedicht
| bobonneke: | Donderdag, januari 04, 2007 22:21 |
| mooi geschreven ik ken dat allemaal al die vertwijfeling......xxjes hoe je goed | |
| sunset: | Zondag, november 26, 2006 00:31 |
| En ook die strijd win je. Zeker weten. Treffend tonend delend verwoord. Liefs en droom jouw dromen, sunset |
|
| sadje: | Zondag, november 26, 2006 00:28 |
| mooi verwoord.. droevig! veel liefs |
|
| lonely 1: | Zondag, november 26, 2006 00:25 |
| voelt echt triest aan, wel mooi geschreven, liefs, lonely 1 |
|
| fran92: | Zondag, november 26, 2006 00:25 |
| een hele dikke knuffel van mij hou je taai denk aan je! liefs fran92 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: peersmans | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 november 2006 | ||
| Thema's: | ||