Mijn hart is te laat
Ik ben serieus moeilijk aan het doen
over dit gedicht
knippen, plakken, zeiken over niets
Om zogenaamde perfectie te zoeken
in onperfecte realiteit
Ik kan je niet eens meer vinden
Geen enkel spoor meer
van jou wandeling
Of briesje
van jou adem
Ik weet niet wat ik moet doen
Want jij leerde mij meestal
De keuzeopties die er waren
Onbegonnen keuzes
voor in onze black-ball
Die nooit eens stopte met cirkelen
Het bleef maar doordraaien
Draaien tot we er van kotsten
Jij wilde dat ik koos om te leven
met alle gevolgen van dien
Maar ik wilde weer dat jij dat deed
We wilde het nog meer voor elkaar
Dan voor onszelf
Maar jij
Hebt nu blijkbaar opgegeven
Jij
Stopte gewoon met ademen
Met heroïne in je aderen
Je stopte gewoon
Zonder het mij te vertellen
Was dit het waard?
Ik wil het weten
De laatste shot
In de diepte
Dus ik gil en ik schreeuw
de longen uit mijn lijf
Want ik wil je even zeggen dat je weer mag leven
Maar ik weet niet
Of je me nog kunt horen
Ik weet niet
Waar je uithangt
Ik weet het
niet meer
Reacties op dit gedicht
| Juudtt: | Woensdag, juni 06, 2007 13:43 |
| Heel zielig :( Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat je mooie herineringen vind en slechte vergeet wanneer je aan dese persoon terugdenkt :( Dood is zoiets raars.. Ineens is iemand gewoon nietmeer, Onbeschrijvelijk xx & sterkte !!! |
|
| Sienn: | Zondag, november 26, 2006 17:05 |
| heeel mooi geschreven. :O maar heel veel sterkte. x Sien |
|
| Windwhisper: | Zondag, november 26, 2006 09:15 |
| sterkte, met de acceptatie van de eigen keuze. een troostknuffel Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tershi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 26 november 2006 | ||
| Thema's: | ||