aan de geestenpoort waakte ik zoals elke dag
opeens ging er iets mis
de geestenpoort stortte in
ik spreidde mijn vleugels om de poort te ondersteunen
mijn vleugels werden verminkt
nooit meer zou ik kunnen vliegen
ik dacht dat ik een fout gemaakt had
maar ik had het mis en die kennis deed me nog meer pijn
mijn vriendin stond bij de poort
laat in de avond, vroeg in de ochtend
tears stierf die nacht
nu wakend bij al haar vrienden
ze slaat haar armen om hun heen als teken van troost
tears ging 25 november heen
weg toen het lot haar juist wou laten leven
vechtend voor haar leven
vechtend voor de eeuwige liefde
zelfs na haar leven beschermt ze me nog steeds
eeuwige liefde en bescherming is wat ze ons allen geeft
alles wat we nodig hadden is tears hier en niet daar