ik zag je zitten in die zetel
een ander meisje dan voorheen
goed bewust van jou liefde...
doch zo herkende 'k je niet meer

je keek hem aan met grote ogen
je glimlach stal zen hart
je sprak geen woord geen zin geen letter
maar vertelde duizend boeken

het gevoel gevat in een kleine ballon
het leven zin en doel gegeven
en gevoel dat eens in je leven komt
toch.. zo voelde jij het aan

die jongen voor je stonk naar zwavel
en had, naar ik meen, een puntige staart
hij keek je aan in je diepe ogen
maar die liefde voor jou was toen al vervaart

hij was een jongen en niet zo maar een
hij was bewust van je borsten en streelde je been
hij was de duivel zelve en ik wist van zijn bestaan
je waarschuwen kon ik niet, ik liet je maar begaan

aldus.. zo betaamd een echte vriend
daar was ik van overtuigd
je was... verliefd
hoe kon ik anders
je had me niet geloofd
je moest het zelf ervaren
en ik keek toe
met pijn in het hart
hoe je geluk evolueerde
naar tranen en verdriet

nu zes maand later
zie ik je zitten in de zetel
ik schaar mezelf naast je
en probeer jouw tranen op te vangen
in een zakdoek met een bloem erop

ik weet niet wat ik voel
na alles wat ik zag
ik die voor jou men leven wil geven
en jou ondanks alles nog zo graag mag

misschien wil ik je slechts dit zeggen
ik zal er altijd zijn voor je meid
want ik hou zielsveel van jou
als mijn beste vriendin