en geen spoor
de weg die we gaan
is niet aangelegd
we hebben hem al lopend
gemaakt
en zie hoe hij nu zelf loopt
tussen rozen
en zachte struiken
met overal
onze sporen
soms alleen het mijne
toen ik je droeg
en toen jij mij droeg
alleen die voetjes van jou
en geen spoor
toen we elkaar droegen
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, november 27, 2006 14:44 |
| Dit is heel liefdevol mooi warm neergezet. Ik las het graag. Liefs, sunset |
|
| plezierke: | Maandag, november 27, 2006 12:43 |
| Liefs, knuffel. | |
| switi lobi: | Maandag, november 27, 2006 12:41 |
| `en geen spoor toen we elkaar droegen'' Alleszeggend mooi... Liefsliefs, switi lobi |
|
| plezierke: | Maandag, november 27, 2006 12:41 |
| Geen woorden ;) | |
| Windwhisper: | Maandag, november 27, 2006 12:30 |
| met een traan in mijn ogen gelezen. liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2006 | ||
| Thema's: | ||