samen,
maar toch alleen.
we kunnen onze handen niet in elkaar steken
maar toch voelen we ons hetzelfde

het verdriet,
heeft ons laten geloven dat de wereld niet altijd even mooi is
en dat we moeten dromen in onze slaap.
want het zou nooit echt werkelijkheid worden
of toch wel.

de dag dat we samen zullen zijn.
zou onze kleine droom uitkomen.
maar onze andere dromen.
de droom dat we eindelijk gelukkig zullen zijn
en niet altijd maar moeten blijven vallen.

de onzekerheid over onszelf,
het breekt ons maar we willen verder.
want wanneer zouden wij perfect zijn.

we dromen in onze slaap,
maar lieve ellen
ik hoop dat er voor jou een droom is werkelijkheid word.

Je bent geweldig