Ik zit wel eens te denken,

Ik zit wel eens te denken,
Wat als ik nou zou springen voor de trein.
Wat als ik er opeens niet meer zou zijn.

Zouden jullie me missen.
Of denk je, gelukkig je bent er nier meer.

Zouden jullie om me huilen.
En aan me denken elke keer.

Soms zit ik wel is te denken.

Was ik maar nooit geboren.
Of wist ik dat maar van te voren.

Want ik word gek van jullie gezeik en gezeur.
En die stomme regels.
Zo krijg ik nou een rothumeur.

En dan die ruzies,
geschreeuw
en de straffen.

En dat er weer iemand boos op me word.
En dan voel ik me ellendig en rot.
En heb ik verdriet.
Maar ja dat zie jij weer lekker niet.

Nee waarom zou je.

Maar vanochtend onder de douche.
Dacht ik pardoes.

Nee ik wil helemaal niet DOOD.

Want ik wil met die ene samen zijn.
En niet zonder die ene zijn.

Het is een gedachten,
die er zomaar opeens is.
En toch houd iets mij tegen.

Want ik zou het nooit doen.
Ik zou het niet eens durven.

En dat ene wat mij tegen houd.
Dat ben ik zelf.

Want ik weet dat jij en vele anderen.
Wel om mij zouden treuren.
Wel die tranen voor mij zouden laten stromen.
En op mijn begrafenis komen.


Het is maar een gedachten,
Die er soms heel even is.

En 2 tellen later,
heb ik hem snel weg gewis.