Ruines
~*~
Tussen de ruines van mijn leven
staarde ik verbijsterd om mij heen
Zag de gescheurde muren beven
waardoor mijn geluk verdween
Starend naar die strieste resten
voelde ik 't waanzinnig kloppen van m'n hart
Als of 't mij wilde testen
of ik breken zou door smart
Maar ik had toch nog wat vertrouwen
in dat kleine kind in mij
Die wil graag van het leven houden
Dus als ik kan
laat ik haar vrij...
~*~
Reacties op dit gedicht
| Isaiah: | Zaterdag, december 04, 2004 11:20 |
| Ik ben even helemaal stil....... | |
| Sheena: | Maandag, januari 14, 2002 16:51 |
| Optimisme in optima forma, wat een kracht !!! take care, Sheena |
|
| 11je: | Maandag, januari 14, 2002 11:15 |
| mooi...ook van een ruine kun je steentje voor steentje weer iets moois maken liefs 11je |
|
| PeterPan: | Maandag, januari 14, 2002 09:16 |
| Dit is meer mijn stijl , waar ik stil van wordt, dit vind ik onnoemelijk mooi liefs Pan |
|
Over dit gedicht
| Auteur: free | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||