mijn leven
mijn leven
mijn leven is niet meer
dan dagen en nachten wachten
en hopen en smachten
en verlangen naar jou
ik blijf toch steeds denken
dat ik je mijn liefde
eens zal kunnen schenken
dat ik je zal minnen
dan zal ik je dragen
over de stille grachten
van liefde en geluk
en dat nog vele jaren lang
en ben je dan bij mij
en krijgt onze vriendschap
een andere dementie er bij
ik zal je dan beminnen
met al mijn gevoelens
die nu nog sluimeren
in mijn hart van binnen
die dag zullen wij gelukkig zijn
henrib
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, november 28, 2006 11:44 |
| Verlangend, heel intens hunkerend verlangend. Liefs, sunset |
|
| MayadeBij*: | Dinsdag, november 28, 2006 10:23 |
| tot we oud en seniel zijn ;) kus. | |
Over dit gedicht
| Auteur: henrib | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2006 | ||
| Thema's: | ||