Le roi

Koningendag, lachte zij en zwaaide nonchalant met lange haren

Voelde hij zich boven het volk verheven, als een evenbeeld van

de wereld, bekeken door dikke brillenglazen en prille liefdesdansen

verborgen onder lagen stof of achter het doffe tafelzilver.

Rijkdom was zijn hart en ziel.

Startte hij het poetsen en deed

verwoedde pogingen tot staken

van het allerdaagse, maar toch

verdronk, verzonk hij in het bad.

Zijn jas over de kapstok, handen in het haar,

en de kroon die nu de hare sierde. Ze schaterde.

Pa, je was gevierd. En nu een feest voor mij.

Neem jij de gastenkamer maar, gepast formaat

en wat extra vrije tijd.(roomservice hier, majesteit)

Leef je uit, met kwast en verf, achter het behang en bij vergulde randen van

het vertrek. Ga je morgen, of laat je nog één keer, je leven de tv passeren?

In revue, want pa, het zilver is van vroeger, de doodskist is van nu.

Geschreven door

Panta Rhei

Reacties op dit gedicht

Panta Rhei vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Laura Luijkx:	Dinsdag, november 28, 2006 19:22
Prachtig ! Liefs (en alleen doordeweeks he ;) )

Fri..:	Dinsdag, november 28, 2006 18:35
Le roi est mort, vive le roi. Goed gedicht zeg! Ik ga ''m nog een paar keer overlezen. Liefs,

Over dit gedicht

Auteur: Panta Rhei
Gecontroleerd door: maneschijn
Gepubliceerd op: 28 november 2006
Thema's: [Leven]