Arm lief jong klein meisje
Een lief jong klein meisje
Indirect vermoord door haar vader
Door haar moeder verkracht
Door broeders geslagen
Door zichzelf veracht
Een lief jong klein meisje
Van slechts zestien jaar
Ze sloot pas haar ogen
En nu ligt zij daar
Haar vader nog altijd vrolijk
Moeder faket haar verdriet
Er zijn een paar mensen gekomen
Vrienden had zij niet
Het bloed van d’r polsen
Ligt eeuwig op het kleed
Ze heeft zichzelf willen verlossen
Het is enkel wat ze deed
Echter niemand voelt zich schuldig
Negeerde allen haar pijn
Het was zó’n lief meisje
Maar zo moest het zijn
Reacties op dit gedicht
| beauty prinses: | Maandag, december 04, 2006 20:12 |
| waw toen ik da las ... ik ben der nog nie goed van ... zoooooo mooi |
|
| red one: | Woensdag, november 29, 2006 07:38 |
| droefmooi verwoord... fictief.. maar de werkelijkheid is dichtbij. liefs redje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *alice* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2006 | ||
| Thema's: | ||