Gedoofd is het licht.
Gedoofd is het licht.
Wandelend over
het pad
waar eerst onze
vriendschap
het grootste lichtje
gaf.
het pad
waar eerst onze
vriendschap
het grootste lichtje
gaf.
Eenzaam loop ik nu
opweg naar de plek
waar we samen
naar zouden vertrekken,
de weg naar
het eeuwige geluk.
opweg naar de plek
waar we samen
naar zouden vertrekken,
de weg naar
het eeuwige geluk.
Ik denk aan je,
en vergeten zal ik je nooit.
Maar de vriendschap die
er was, die wij hadden
en vergeten zal ik je nooit.
Maar de vriendschap die
er was, die wij hadden
zal nooit meer terugkomen
hoe mooi het allemaal ook leek.
hoe mooi het allemaal ook leek.
Want wat je tegen me zei,
was gelogen.
was gelogen.
Reacties op dit gedicht
| *Lovely Rose*: | Zondag, december 03, 2006 21:03 |
| Heej meiss, gelukkig maar fictie,,was bang dat je terugviel :( xxx Hvjee |
|
| *ikke_moi*: | Donderdag, november 30, 2006 06:41 |
| wow..=O zo mooi!! gelukkig fictie (togh?!) XxxxxxX HouvanJe Mie |
|
| -MoonFlower-: | Woensdag, november 29, 2006 22:06 |
| Mooi. Gelukkig is het fictie ;). Liefs, | |
Over dit gedicht
| Auteur: Rode Roos | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 29 november 2006 | ||
| Thema's: | ||