eetprobleempje
een eetprobleem
van mij alleen
geen mens in de wijde omgeving
die er iets van lijkt te begrijpen
je mag er zijn
je bent zo goed
toch doet het pijn
weet niet hoe ik verder moet
wanneer ik voor de spiegel sta
bedenk ik dat ik dat ben
geen ander die zo is
maar mijn spiegelbeeld
wanneer ik me ergens op probeer te concentreren
glijden mijn gedachten weg
ze zakken af
naar het diepe dal der pijnzingen
over wat wel en niet mag
voedsel klinkt zo smerig
anderen zien eten vind ik oké
zelf zwijg ik dan liever
en eet gewoon niet mee
wanneer het einde in zicht is
wordt alles omgeven door een nieuw begin
om gewoon door te lopen
niets heeft nog echt zin
behalve dan dat gevoel te beantwoorden
dat mij zegt
óf mezelf te vermoorden
of zo door te gaan, terecht….
Reacties op dit gedicht
| Br0ken_R00sje: | Donderdag, december 28, 2006 16:57 |
| hmm, jah snap dit gevoel! voor de buitenwereld onbegrijpelijk! toch ben je niet alleen ... sterkte xx |
|
| **Meisje: | Donderdag, november 30, 2006 09:46 |
| prachtig,, ik wil je begrijpen, laat het me proberen ik wil weer echt naar je luisteren laat het me leren ××; × heel veel liefs ××; × |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *alice* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 november 2006 | ||
| Thema's: | ||