regenboogijs
de schaduw doemt verkleefd
voetzolen volgend, kil en koud
edoch ik erken en schouw
het licht van haar ontstaan
al zwaart het lood in zwart
het wit omringt met vering
terug, tot staande houden
balancerend op de zijden draad
bewust mij wederom
het leven bestaat bij de gratie
aanwezig der tegenstellingen
en zie regenboogijs door de zon
tranend versmolten tot stille troost
bang versus vertouwend
verleden achter, toekomst voor
wijl ik adem hedentijd
Dorien.: | Donderdag, november 30, 2006 21:39 |
Sterke titel, gevolgd door schoonheid in woordenspel. liefs |
|
sunset: | Donderdag, november 30, 2006 15:52 |
Jouw woorden zijn zo teder kantig (als van kant). Ik lees ze voelend o zo graag. Liefs en warme omarmende genegenheid, sunset |
|
hiljaa: | Donderdag, november 30, 2006 14:30 |
adem hedentijd prachtig! knufleifs--hiljaa-- |
|
mums: | Donderdag, november 30, 2006 01:08 |
regenboogijs door de zon.... schitterend deze tegenstelling. liefs mums |
|
lonely 1: | Donderdag, november 30, 2006 00:48 |
prachtig gedicht, liefs, lonely 1 |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 30 november 2006 | ||
Thema's: |