Geen woorden meer
om het te zeggen
Niets, wat begrijpen doet
of uit
Dingen die gekomen zijn
Soms onverwacht
Vaak sluimerend
als onheil bij nacht
Niet meer te verbannen
Vastgeroest, het zit diep
Hoe heb ik kunnen verzwijgen
Dat alles zo anders liep?
Het spijt me
En toch ook weer niet
Want zo merkt er niemand
Dat ook mijn levensweg krassen achterliet
Auteur: RG888 | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 30 november 2006 | ||
Thema's: |