Tussen hoop en berusting
Door achterdocht van oude wonden
en ongeloof in smetteloos geluk
werd recht op een eigen verleden
opgezegd
oude fouten en slechte geheimen
die ieder mens beschermen mag
of vergeten wil door te laten rotten
blootgelegd
jij krijgt het recht oordeel te vellen
over de waarde als man en vriend
nu voor je mijn duivels verleden is
neergelegd
ik zal wachten, het geloof blijft
dat de kiem van mijn beminnen
je los van oude gesels werden
toegezegd.
-Incubus-
Reacties op dit gedicht
| Cora (ZIJ): | Dinsdag, mei 29, 2007 17:50 |
| Dit is mooi! | |
| hiljaa: | Donderdag, november 30, 2006 14:29 |
| sterk neergezet! knufleifs--hiljaa-- |
|
| MayadeBij*: | Donderdag, november 30, 2006 14:07 |
| Wel / je hebt ongetwijfeld eens vertrouwen gegeven en dat is toen beschaamd. Mooie consequentie daarvan: zèlf word je daardoor ook steeds onbetrouwbaarder (inderdaad) De naakte waarheid; mooi omschreven. Voor mij kent vertrouwen evenveel risico als zekerheid (ze uitten zich slechts anders) ;) kus. | |
| sunset: | Donderdag, november 30, 2006 11:20 |
| Voor mij kan liefde enkel en alleen in totale openheid en eerlijkheid. Ook voor wat het verleden beteft. En weet je, echte liefde kan dit aan en zal zelfs meedragen. Want dat is liefde. Toch twee en ook één. Treffend verwoord en overgebracht door jou. Liefs, sunset |
|
| Incubus&Succubus: | Donderdag, november 30, 2006 10:25 |
Hoe kan een mens zich verdedigen tegen gister, als hij vandaag tracht te leren van zijn fouten... Dat kan niet, dat weet ik nu ook. Vetrouwen blijft een delicate zaak, als je het nooit eerder hebt gekregen danwel hebt gegeven. Kusje. Incubus |
|
| Quadesh: | Donderdag, november 30, 2006 08:59 |
| Heftig dichie. liefs | |
| Windwhisper: | Donderdag, november 30, 2006 08:21 |
| stilwordend gelezen een knuffel voor jou Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Incubus&Succubus | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 30 november 2006 | ||
| Thema's: | ||