Afscheid
Afscheid
Afscheid
is soms licht getint
Met vlekkerige tranen
en broeiende handen
Strelende ogen
en woorden
Angstige, bange, lieve, boze, mooie woorden
Ik pak mijn jas
scheur me voorzichtig los
Tot het laatste stukje pijnvol hard
word opengetrokken
Een wond achterlaat, die bij mij blijft
Eeuwig bij me blijft
Het enige wat er nog van ons is
Ik zet steeds een stap
verder achter uit
'doeg' zeg ik
En we vliegen elkaar in de armen
opnieuw
'Ik moet nu echt gaan' zeg jij
‘Ja’ zeg ik
‘doeg’ huil jij onbewogen
-niet weggaan- denk ik
Ik tast met mijn woorden mis,
raak zachtjes je wangen aan
en ren weg
Kijk pas achterom
als ik zeker weet
dat je er niet meer bent
-Had ik maar gezegd-
denk ik
-Had ik maar gezegd
Niet weggaan
Het doet pijn
Het bloed
Niet weggaan
alsjeblieft
niet weggaan-
Reacties op dit gedicht
| iice queen: | Zaterdag, december 02, 2006 16:40 |
| mooi en droevig verwoord heel herkenbaar liefs, kristel |
|
| Windwhisper: | Donderdag, november 30, 2006 14:41 |
| wat triest een troostknuffel. |
|
| fran92: | Donderdag, november 30, 2006 11:54 |
| pijnlijk droef warme knuffel liefs fran92 |
|
| going with de wind: | Donderdag, november 30, 2006 11:42 |
| afscheid is een beetje als sterven maar laat herinneringen achter die je één maken met die ene persoon die je verlaten heeft sterkte lieve |
|
| Butterfly _ Sanne: | Donderdag, november 30, 2006 11:31 |
| Afscheid kan moeilijk zijn. Mooi verwoord. Sanne |
|
| sunset: | Donderdag, november 30, 2006 10:58 |
| Stilmakende voelbare verwoording. Liefs en mijn vriendschappelijke omarmende genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: A-live | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 30 november 2006 | ||
| Thema's: | ||