Prisma...
Om te wankelen daar
waar het immer subtiele evenwicht
in het vizier blijft steken...
Zo te vallen met enkel
het doek , het zware zwarte doek
als veelbelovend uitzicht...
Benen deze last niet meer
willen dragen daar lood nu eenmaal
geen kleur wil bekennen,
en ik het hart niet op m'n tong draag...
Reacties op dit gedicht
| Klaes: | Zondag, december 03, 2006 07:00 |
| wat een wijsheid leafs/klaes |
|
| powderfinger: | Vrijdag, december 01, 2006 22:48 |
| geeft wat om over na te denken ook...beetje morbide sfeer ook...wil ik je kennen? (retorisch-mystique) smak! |
|
| powderfinger: | Vrijdag, december 01, 2006 22:46 |
| ik durf altijd te beweren dat als iemand ''fictie'' neerpent, er niettemin uit een bron van de eigen gedachten geput wordt:-) En: ''hart op de tong''...hmmm...verradelijk, zeker..maar:evenwichtigheid kan niet altijd gezond zijn, immers, waar kennen we de liefde anders dan?! :-)) (geweldig dicht, overigens!) xxx |
|
| Quadesh: | Donderdag, november 30, 2006 23:32 |
| hou t hart maar waar die zit daar zit die goed. liefsQ | |
| switi lobi: | Donderdag, november 30, 2006 21:45 |
| Machtig! Liefsliefs, switi lobi |
|
| Dorien.: | Donderdag, november 30, 2006 21:25 |
| Raak. liefs |
|
| Claire Q: | Donderdag, november 30, 2006 20:44 |
| BAM! super! liefs... |
|
| Tijgertje:): | Donderdag, november 30, 2006 19:57 |
vind hem super! echt goed neergezet! liefs |
|
| kerima ellouise: | Donderdag, november 30, 2006 19:56 |
| wauw...knap !!!! je begint schitterend en dat blijft gewoon duren in elke regel tot het eind ! liefs, kerima ellouise |
|
