Die dag had ik weer ruzie met een vriendin
Ik had weer iets fout gezegd
Ze was kwaad
Heb mijn excuses aangeboden
Maar voor haar was het te laat

Ik weet dat ik haar heb gekwetst
En dat spijt me verschrikkelijk
Maar weet zij wel hoe ik me nu voel?
Ik probeer haar alles zo goed mogelijk uit te leggen
Maar zij weet gewoon niet wat ik bedoel

Die dag was de rotste dag van mijn leven
Ik kwam thuis van school met tranen in mijn ogen
Weeral was die ruzie mijn fout
Ik doe ook altijd iets verkeerd
Waarom leef ik eigenlijk nog?
Ik ben overbodig en nutteloos, toch?
Ik doe iedereen pijn door gewoon mezelf te zijn
Wat kan ik nog doen?
Ik ben radeloos, hopeloos
Waarom moest het weer eindigen in ruzie toen?

Uit wanhoop ging ik naar de medicijnkast
En nam het eerste doosje pillen dat ik tegenkwam
Één voor één slikte ik ze in

Met ogen zo zwaar van de vermoeidheid
En rood van de eindeloze tranen
Lag ik op bed
Wachtend op het moment
Dat die pillen in werking zouden treden
En ik me een weg naar de hemel zou banen

Maar het was te verwachten
Het waren er niet genoeg
Nu dat ik eindelijk na lang wachten
Al mijn kracht en moed bijeennam
En toch een poging ondernam
Mislukte het nog ook

Ik ben gewoon een mislukking
Zelf een zelfmoordpoging lukt me niet
Waarom kan ik niet gewoon gaan?
Ik ben het zo beu om te blijven leven
Waarom kan ik niet gewoon opgeven?


Maar het leven gaat door
Met of tegen mijn wil
Ik voel me slechter dan ervoor
En mijn gedachten dwalen terug af
Naar dat andere spoor
Het spoor dat naar de dood leidt
Mijn leven dat in versnelling rijdt
De vroege dood, mijn zelfmoord


(14/10/06)