ik heb hulp gezocht
ben naar de psycholoog geweest
altijd gedacht dat niemand me mocht
altijd in een hoekje, lekker bedeesd

mijn gevoelens proberen weg te stoppen
maar op een gegeven moment word je gekraakt
ze hebben me wel proberen uit te lokken
maar er is een engeltje dat toch wel waakt

altijd voorgehouden dat wat jij deed niet echt was
al huilend ben ik opgestaan
omdat jij alles in mijn ogen las
nog steeds huilend bij het slapen gaan

ja, je bent achter mij geheim gekomen
achter mijn diepste pijn
mijn ergste dromen
ik wil op dit moment alles laten zijn

niemand die beseft hoe mooi een traan is
zo mooi, vol gevoelens
of ben ik degene die me vergis
jij zat dus tog vol verkeerde bedoelens

mijn mascara uitgelopen
mijn gevoelens nietmeer weggestoken
stilletjes komt er een lach..
morge wacht er misschien tog geen dag