uitbarsting
Langs zoute wegen
proeft zij verdriet
en schuld steekt
in nog open liggende wonden
als kraters zo heet
Woorden bespuwen de
waarheid van toen
een dikke laag as
bedekt haar en wat rest
zijn dromen over wat was
Giftige dampen hijgen
verstikken onschuld in gas
brokken verzwaren vederlichte schreden
tot ook zij niet meer ademt
Steeds meer stenen vallen
langs wegen nu dor en
droog ik raap ze op en bouw
voor haar een onomkeerbaar verleden
proeft zij verdriet
en schuld steekt
in nog open liggende wonden
als kraters zo heet
Woorden bespuwen de
waarheid van toen
een dikke laag as
bedekt haar en wat rest
zijn dromen over wat was
Giftige dampen hijgen
verstikken onschuld in gas
brokken verzwaren vederlichte schreden
tot ook zij niet meer ademt
Steeds meer stenen vallen
langs wegen nu dor en
droog ik raap ze op en bouw
voor haar een onomkeerbaar verleden
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Anemoon | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||