opgesloten
ik zit te genieten op de bank,de rust en
de stilte de wind door mijn haar,en
niemand die roept naar elkaar.
ik kijk naar een hond die daar ligt in
het gras,en ik besef voor het eerst in
lange tijd,voel ik weer gelukzaligheid.
ik voel me beter dan ooit tervoren,is
het voorbij,en is het gedaan?
kan ik nu eindelijk met een normaal
leven verdergaan?
ik weet het niet,een mens zegt dat,
tijd heelt alle wonden,maar dat heb
ik zo nog niet bevonden.
vandaag voel ik me opgesloten,morgen
weer vrij..en ik weet niet hoe het
nu verder moet met mij..
de stilte de wind door mijn haar,en
niemand die roept naar elkaar.
ik kijk naar een hond die daar ligt in
het gras,en ik besef voor het eerst in
lange tijd,voel ik weer gelukzaligheid.
ik voel me beter dan ooit tervoren,is
het voorbij,en is het gedaan?
kan ik nu eindelijk met een normaal
leven verdergaan?
ik weet het niet,een mens zegt dat,
tijd heelt alle wonden,maar dat heb
ik zo nog niet bevonden.
vandaag voel ik me opgesloten,morgen
weer vrij..en ik weet niet hoe het
nu verder moet met mij..
Reacties op dit gedicht
| Diablo: | Woensdag, januari 16, 2002 11:17 |
| Mooi gedicht!Begrijp je maar al te goed.'t is nie makkelijk maar die betere tijden komen, wees daar maar zeker van. Eens je zelfvertrouwen weer wat groeit vervagen de pijnlijkste herinneringen, trust me! Suc6 |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, januari 15, 2002 23:59 |
| De tijd heelt niet zomaar alle wonden, pijnlijke ervaringen worden vaak van hun emotionele lading ontdaan door vergelijkbare met een andere afloop; dat werkt bevrijdend. Door andere ervaringen toe te laten ook; jezelf gelukkige momenten toe te staan, andere banen trekken door je geest. |
|
| Jet van keken: | Dinsdag, januari 15, 2002 23:18 |
| Voor verdriet staat geen tijd, sommige hebben heel veel tijd nodig. Heel veel liefs Jet |
|
| Voske: | Dinsdag, januari 15, 2002 14:00 |
| Pas als je het verdriet aanvaard dat je ooit is aangedaan,zal je weer de kracht vinden om verder te gaan,op zoek naar nieuw geluk. Je komt er wel Dominique. groetjes,Voske, |
|
| christina: | Dinsdag, januari 15, 2002 11:32 |
| Blijf hopen he hoop doet leven Zelf het donkerste wolkje Heeft een zilveren randje Als het kwaadste je treft Zoek dan dat ene goede kantje Denk aan morgen Aan een nieuwe dag Hoop dat die dag witte wolken brengen mag Want geen dag is zonder wolken Maar hopen op wolken met gouden randjes Dat mag dat geeft je kracht Liefs Christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dominique | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||