Eigen schuld
Soms weet ik niet hoe ik reageren moet
op iets wat me best veel pijn doet
Dan reageer ik helemaal niet
er ontstaat een klein brokje verdriet
Het kleine brokje gaat groeien
ik laat niemand zich met me bemoeien
En dan komt het, het grote gemis
van iets dat heel erg nodig is
Iemand waarmee ik kan praten
niet alles achter me laten
Iemand die me vertrouwen kan geven
en ik weer gelukkig verder kan leven
Dan komt er iets bij me boven
iets waar ik aan moet geloven:
Kan iemand anders reageren dan kil
als ze gewend zijn dat ik toch niet praten wil..
^_-=*=-_^
Reacties op dit gedicht
| Loetje: | Donderdag, januari 17, 2002 14:56 |
| hay leo, kei mooi, je zegt precies wat iik bedoel! liefs, marloe als je met me wilt praten hoor ik het wel he? |
|
| Muis: | Woensdag, januari 16, 2002 16:08 |
| hmmz en ikke dan?? xxx |
|
| Hans Winter: | Woensdag, januari 16, 2002 00:04 |
| Je komt er pas achter als je het probeert. Maar je manier van reageren zullen anderen kunnen herkennen. Ik zal voor je duimen. |
|
| Worteltje: | Dinsdag, januari 15, 2002 22:57 |
| niet alles opkroppen.. toch praten...ik zal luisteren..:) -x- Marieke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Chichi | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||