Overspel
Je liegt om mij te sparen
voor een paarse woede
die door je aderen stormt
culmineert in pralende trots
die je tot keizerin zalft
van je zo lustvolle lijf
dat voorbijgaat aan mij.
Je liegt dat ik blauw zie
van de rookgordijnen
die je optrekt voor mij
maar ik kijk er doorheen
zie de kern van je verraad
en ontwijk voortaan je blik
die mij onwaardig is.
Ik zie je verdwijnen
in de kloof van je waan
de grillen van het vlees
zullen je hitte verteren.
Misschien sterf ik eerder
zo licht als een veertje
dat je hebt weggeblazen.
voor een paarse woede
die door je aderen stormt
culmineert in pralende trots
die je tot keizerin zalft
van je zo lustvolle lijf
dat voorbijgaat aan mij.
Je liegt dat ik blauw zie
van de rookgordijnen
die je optrekt voor mij
maar ik kijk er doorheen
zie de kern van je verraad
en ontwijk voortaan je blik
die mij onwaardig is.
Ik zie je verdwijnen
in de kloof van je waan
de grillen van het vlees
zullen je hitte verteren.
Misschien sterf ik eerder
zo licht als een veertje
dat je hebt weggeblazen.
Reacties op dit gedicht
| Anton van Amerongen: | Zondag, december 03, 2006 21:08 |
| Hoi Lisa, bedankt voor je commentaar en bedankt voor het wensen van sterkte. Liefs, Anton |
|
| Anton van Amerongen: | Zondag, december 03, 2006 21:07 |
| Hoi amazone, bedankt voor je reactie en dank je wel voor de sterkte liefs, Anton |
|
| lisa21: | Zondag, december 03, 2006 20:03 |
| prachtig mooi!! beschreven. en pijnlijk tegelijk. liefs sterkte lisa |
|
| amazone: | Zondag, december 03, 2006 17:56 |
| knap beschreven heel veel sterkte liefs amazone | |
Over dit gedicht
| Auteur: Anton van Amerongen | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 03 december 2006 | ||
| Thema's: | ||