Verloren Tranen
de nevel verlost zich van zijn deugden
en buigt weemoedig voor
het rijzende licht
ze bekleedt de nacht die
telkens weer moet wijken voor de dag
onherroepelijk als de dauw op mijn gezicht
het zijn die tranen
die mijn lippen beschilderen
onder elke nieuwe wolkendans
Reacties op dit gedicht
| Bitanem: | Dinsdag, januari 22, 2002 18:22 |
| Wauw op de ene of andere manier zie ik het verdriet uit dit gedicht aflopen.... Bitanem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: BlackBecks | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||