mijmerend van boven daalt ze neer als een engel
in gedachten zachte woorden schrijft ze neer
maar ze snijden als messen doorheen wat was
maar wat ik niet bij namen noemde
het is slechts
zei ze
het is slechts een verleden tijd
maar wat fluisteren tranen zouden we zonder zijn
zoekend naar uitleg van datgene
waarop ze steunde
tot het in elkaar viel
met te veel scherven om ooit weer heel te worden
ik wou nog roepen
onze innerlijke lach nemen ze ons niet af
maar misschien waren woorden niet wat ze nodig had
misschien was ik het niet
of
ze is als een engel
zij
ze zweeft daar ergens
en zoekt niet langer naar woorden
vol zachtheid
ze zoekt naar een melodie die de pijn in haar beschrijft
vindt ze in de harde kern vol waarheid
als ze wegloopt
van mij
en van wat was
mijmerend van angst om die ene reden
verlies