Vervolg: Snijden
Totdat...
Ik te ver ging
Snijden veranderde niet alleen mijn leven
het veranderde ook mijzelf.
Mijn vrienden konden het niet meer aanzien
hoe ik mij zelfs in de klas verwonde
Ze lichtten een leerkracht in
en dat was het einde.
Maandenlang heb ik moeten vechten
ik mocht niet meer snijden!
het was een hel...
Net alsof je verplicht was je allerbeste vriend te doden!
Maandenlang heb ik moeten vechten
ik werd gek!
Maar bovenal...
werd ik eerlijk.
Tegenover hen, mijn vrienden
en tegenover haar, mijn psychologe
die me uit die puinhoop heeft gehaald.
Vandaag, 4 december 2006
denk ik een half jaar terug
de laatste dag dat ik
bloed zag stromen.
De lichamelijke strijd heb ik gewonnen
maar de geestelijke stopt nooit
want ik zal altijd
mijn allerbeste vriend blijven missen!
Reacties op dit gedicht
| Paiin_*: | Zaterdag, december 09, 2006 00:15 |
| Hou ook van jou ! [F] Kusje |
|
| Paiin_*: | Dinsdag, december 05, 2006 15:46 |
| Weet even niks te zeggen, tis herkenbaar, nu ook, wou dat ik ook hulp kon zoeken, maar dat kan ik niet. Heel mooi, rakend geschreven.. [F] Hvjouw meiis.. |
|
| LeNa_44: | Dinsdag, december 05, 2006 07:37 |
| gisteren was ik sprakeloos, en vandaag vind ik er ook geen woorden voor... mooi:) houvnje... xxx |
|
| Br0kEn: | Maandag, december 04, 2006 22:57 |
| toch goed gedaan ik wou dat ik er ook voorgoed mee kan stoppen maja. Heel sterk van u! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: **irmani** | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2006 | ||
| Thema's: | ||