O mijn lijden
Waarom houd het gewoon niet op,
elk weekend ben ik weer kapot,
ik zit alleen en denk maar door,
verdomme nog aan toe dit is verrot.
Ik kan wel blijven huilen,
ik wil me niet harden,
ik wil alle emoties verwerken,
ongeacht de flarden.
Ik voel me verstoort,
mijn leven lijkt een hoop,
mijn studie lijd hieronder,
gevangen in een strop.
Soms wil ik schreeuwen,
van de pijn en hopeloosheid,
soms smeek ik om hulp,
maar wie bemoeit zich in deze strijd.
Het is mijn strijd alleen ik kan strijden,
Alle emoties ervaren te uiten en niet vermijden,
het blijft wel moeilijk en een eenzaam proces,
o mijn lijden, mijn lijden, mijn les.
Reacties op dit gedicht
| Dreamlover: | Maandag, december 04, 2006 23:56 |
| Het is inderdaad een les. Maar wel een nare denk ik zo. Gevoelig mooi gebracht. Liefs Dreamlover |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pure Love |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2006 | ||
| Thema's: | ||