inside
Van binnen ga ik dood
langzaam ben ik aan het verdrinken
voel me lichaam niet meer
overal heerst er duisternis
kan niet meer praten
stilletjes zit ik in de groep
kan geen woorden uitbrengen
het lukt me echt niet
zou heel hard willen gillen
huilen schreeuwen van pijn en verdriet
maar ik zwijg alleen maar
en kom er echt niet uit
moet zo weer terug naar de groep
maar lukt mij dat nog wel
lijk verloren te gaan
ze zullen me haten door niet te praten
maar alles houd me tegen
vanmiddag weer een inbreng moeten doen
oefenen wat ik ermee moet doen
en hoe ik het aan moet pakken
maar ik zwijg door verdriet
Reacties op dit gedicht
| lonely 1: | Dinsdag, december 05, 2006 22:13 |
| je kan het echt wel, eventjes doorzetten nu, het helpt als je praat, dus probeer het toch nog maar een keertje; wie weet lukt het de volgende keer wel? liefs en een steunende knuffel, lonely 1 |
|
| Maeve57: | Dinsdag, december 05, 2006 15:17 |
| Het schrijven is makkelijker dan spreken en ook ik kan het weten. Maar geef niet op, de zon zal ook wel weer voor je gaan schijnen ook al lijkt de tunnel eindeloos je raakt er wel! liefs, Maeve*XX* |
|
| erje: | Dinsdag, december 05, 2006 14:49 |
| Als jij je op papier zo duidelijk uit kunt drukken moet dat vroeg of laat in je groep ook lukken, maar als je het niet probeerd, gaat het altijd verkeerd, kom op liefs erje |
|
| Herman Coppens: | Dinsdag, december 05, 2006 13:39 |
| Sterk hoe je je zwakheid verwoord, prachtig hoe je met je gevoelens omgaat. Veel sterkte, een schouder en ... , Knuffelgroetjes, Herman. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: beauty-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 december 2006 | ||
| Thema's: | ||