Gedachten
ik staar naar mijn klok op de muur
denkend aan mijn leven, heel zuur
mijn gedachten blijven kleven
waar is mijn jeugd gebleven?
hulp krijg ik veel
door de pillen last van mijn keel
ik denk aan mijn verleden
aan mijn moeder beneden
een prater ben ik nooit
misschien word ik het ooit
ik haal mijn herinneringen naar boven
het liefst stop ik ze in de oven
verbranden stuk voor stuk
dan maak ik mr niet zo vaak meer druk
het word me vaak veelste veel
een dan wil ik me grijpen bij mijn keel
daar lig ik dan in het donker te staren
mezelf voor gek verklaren
langzaam sluiten mijn ogen
die eindelijk rusten mogen