Vogelvlucht.
Met de ogen
van een havik,
starend
door de zwarte nacht.
Niet eenzaam
maar
gewoon
alleen.
Vliegend door de stilte.
Niet hier,
niet daar
maar nergens heen.
Het moment van
pure vrijheid,
het moment
van
hier echt
te zijn.
De sterren volgen
moeiteloos
zijn vlucht
niemand anders
die hem
bijhoudt
tot
het eind.
van een havik,
starend
door de zwarte nacht.
Niet eenzaam
maar
gewoon
alleen.
Vliegend door de stilte.
Niet hier,
niet daar
maar nergens heen.
Het moment van
pure vrijheid,
het moment
van
hier echt
te zijn.
De sterren volgen
moeiteloos
zijn vlucht
niemand anders
die hem
bijhoudt
tot
het eind.
Reacties op dit gedicht
| * Rooz *: | Vrijdag, juni 26, 2009 13:58 |
| prachtig! | |
| lommert: | Dinsdag, december 05, 2006 16:51 |
| zit aan de prachtige vogel te denken : de zeearend...waarom weet ik niet;) willem |
|
| iinge: | Dinsdag, december 05, 2006 14:59 |
| Heel mooi verwoord !! Zoentje iinge |
|
| remie: | Dinsdag, december 05, 2006 14:31 |
| geweldig mooi, de vrijheid die er in zit straalt me toe...liefs remie | |
