Mijn land, mijn ziel
het onvruchtbaar land dat ik beloop
rust in herinneringen
elke stap vormt een nieuw zaad
ik voel het hart van dit land
op mijn longen pompen
ondanks haar eigen leed
houdt ze mij in leven
genesteld in eer , in moed
zal ze ooit weer uitbreken
tot bron van nieuw licht
ik buig me door de knieën
en kus de aarde
die mijn lichaam bezield
rust in herinneringen
elke stap vormt een nieuw zaad
ik voel het hart van dit land
op mijn longen pompen
ondanks haar eigen leed
houdt ze mij in leven
genesteld in eer , in moed
zal ze ooit weer uitbreken
tot bron van nieuw licht
ik buig me door de knieën
en kus de aarde
die mijn lichaam bezield
Reacties op dit gedicht
| sleepless: | Zaterdag, januari 19, 2002 09:23 |
| Ik hoop dat elke stap die je zet in dat land van jou, een stap in de goede richting is. Mooi geschreven. Groetjes. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: BlackBecks | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||