5 December 2006
en wanneer de regen mij raakt
op mij valt als een wilde storm
voel ik mij onaangeraakt; beroofd
van de aanrakingen van het leven
dat eens mijn verlangen stilde
nu laait de honger in mij op
schreeuwt het beest in mij om kracht
om de dagen door te komen; alleen
want als ik ooit het leven wil proeven
moet het verleden mij laten gaan
nu heb ik jou, mijn onbreekbare kracht
je deelt jouw ziel met mijn kloppend hart
laat je leiden door mijn liefdeselixer; teder
als een aanraking op je huid
is onze liefde niet meer stoppen en eeuwigdurend
MayadeBij*: | Dinsdag, december 05, 2006 21:01 |
Fijn contrast tussen tederheid en kracht; die erg goed samengaan. | |
lommert: | Dinsdag, december 05, 2006 20:58 |
de laatste strofe is zo mooi Liefde is geen aangeklooi dat weet deze ouwe op deze dag en in je moie gedicht terug zag ik heb nog wat pepernootjes in mijn zak je gaf de Liefde onderdak nog ff die ouwe;) |
|
mobar: | Dinsdag, december 05, 2006 20:44 |
Mooi. | |
Auteur: Lianne van Kesteren | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 05 december 2006 | ||
Thema's: |