Aan weerszijde één
Ik ga naar nergens - is dat
een antwoord dat volstaat
als je je schaduw verliest, zal je
dan zien hoe ze slechts een tekening
was die foto werd en nooit meer
stopte met groeien; het gewicht
dat zijn zwaarte behield en zo
uit de context stapte - ze droeg
nooit schuld; ze was het altijd
zelf, de last op haar ogen
die ze (dat zeg jij) zelf wou, maar
hoe dan met haar honger en het
willen naar gedaan; hunkering
naar eeuwigdurende kou.
Reacties op dit gedicht
| Hanika: | Dinsdag, december 05, 2006 22:37 |
| Dit is meesterlijk, Hannepon! Hier ga ik vannacht van dromen! Liefs, en doe zo voort, Hanika |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hannepon | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 05 december 2006 | ||
| Thema's: | ||