Papa kijkt boos...
Boos en mopperend
Kijk je mij aan
Nooit zie ik je lach
Of toch wel…
Je lacht met en bij een ander
Daar kan jij vrolijk zijn
En hier?
Hier is de plek om het boze kwijt te raken
Hier kan je mopperen
Hier is niks goed
Hier is het een rommel
En als iemand zijn best doet
En jouw dat laat zien
Dan doe je kort af
Maar als een ander kind bij jouw staat
Dan ben jij trots en dan doe je zo lief
Maar wij zijn jouw kinderen
En niet iemand anders
Wees eens trots
Geef eens een knuff
Papa laat eens zien dat je om ons geeft
Ik weet dat je dat doet
Maar enkel weten is soms niet genoeg
Reacties op dit gedicht
| Robski: | Dinsdag, januari 15, 2002 23:28 |
| Ik snap wat je bedoelt.. en af en toe moet je dat gewoon ff voelen... Hoewel je wellicht jezelf gelukkig mag prijzen om 't feit dát hij om je geeft... zoals niet iedere vader (of ouder in 't algemeen) doet om zijn of haar kind... Liefs, *knufffff* Robje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jessica de jong | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||