Vogelijn
Er zat een vogel in een kooi,
en zong een weemoedig lied.
Een ieder die hem hoorde,
genoot van zijn verdriet.
Ik zach die vogelijn eens aan,
in beide oogjes blonk een traan.
Ik keek eens naar de mensen,
het leven lijkt zo mooi.
Maar zonder het te weten,
zitten wij zelf in een kooi.
Je tralies zijn die ander,
die zegt hoe je`t moet doen.
En doe je het soms anders,
dan heb je geen fatsoen.
Dan ben je net die vogel,
men zet je in een kooi.
En ben je uit gezongen.
dan venden ze het pas mooi
en zong een weemoedig lied.
Een ieder die hem hoorde,
genoot van zijn verdriet.
Ik zach die vogelijn eens aan,
in beide oogjes blonk een traan.
Ik keek eens naar de mensen,
het leven lijkt zo mooi.
Maar zonder het te weten,
zitten wij zelf in een kooi.
Je tralies zijn die ander,
die zegt hoe je`t moet doen.
En doe je het soms anders,
dan heb je geen fatsoen.
Dan ben je net die vogel,
men zet je in een kooi.
En ben je uit gezongen.
dan venden ze het pas mooi
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Woensdag, december 06, 2006 21:59 |
| geef jezelf en de vogel de vrijheid en leidt je eigen leven.....en zing je eigen lied knuffel Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kathaar | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 06 december 2006 | ||
| Thema's: | ||