Als de gasleiding fluistert met de waterleiding, luchtbellen vol geheimen in een donkere nacht wanneer de wind om (en door) mijn huis waait, dan ben ik best een beetje bang.
Ik geloof in wat ongelovigen in deze spoken zouden noemen, en al zie ik ze niet, ik weet dat ze er zijn. Eén althans. Ik praat tegen hem, al heb ik geen enkele aanwijzing dat het een hij is, ik groet hem als ik denk dat hij er weer is, en praat tegen hem als ik wil slapen maar ik me onrustig voel door zijn aanwezigheid. Dat helpt. Ik droom mijzelf in een wit licht, stralend, oogverblindend, anders dan ik ben, en toch, op die momenten ben ik dat licht, het schijnt uit mij en maakt dat ik me veilig voel.
Het is vast te verklaren, de flakkerende lichten liggen waarschijnlijk aan een kink in mijn verouderde electriciteitsleiding, dat de kraan plots begint te druppelen, hm, kan dat komen doordat ik hem een uur geleden niet goed dicht heb gedraaid? En dat midden in de nacht ineens het zolderluik dichtvalt kan komen doordat het haakje niet vast zat.. ik weet dat dat niet zo is, dat haakje zit vast of niet, maar kan onmogelijk half vast zitten.
Ik kan ook sceptisch zijn over hetgeen waar ik nu over schrijf en ik probeer ook wetenschappelijk verantwoorde antwoorden te zoeken, maar voor mij volstaan die niet.
Ik weet niet wie het is, eerder was hij er niet, hij bezoekt me pas sinds ik in dit huis woon, en ik weet niet of hij me wat wil vertellen, als ik het hem vraag dan begint mijn hele lichaam te prikkelen en krijg ik het spaans benauwd maar ik weet niets, en ik denk dat het zou weten als hij me wat zou zeggen. Misschien is het een eenzame geest,die gewoon wat aanspraak wil bedenk ik me dan, en dan begin ik een verhaal over wat ik die dag heb gedaan, wat me blij heeft gemaakt, en vertel ik over de mensen van wie ik houd. De arm om me heen warmt me, zijn adem blaast kou langs mijn wang, ik voel me dan beschermd, en bedenk me tevreden glimlachend dat ik net een klein kind lijk met een onzichtbaar vriendje.
mums: | Donderdag, december 07, 2006 11:55 |
wat een heerlijk verhaal en deze geest is vast heel blij met jou..nu is hij niet zo alleen. liefs mums |
|
Annemieke van der Ven: | Donderdag, december 07, 2006 08:15 |
Het onbestemde omzetten in een ander gevoel... mooi Liefs... |
|
H.J.: | Donderdag, december 07, 2006 01:45 |
heerlijk verhaal met een happy(onzichtbaar) end. kusss |
|
Annemieke van der Ven: | Donderdag, december 07, 2006 00:40 |
Deze bewaar ik tot morgenochtend... Liefs.. |
|
Auteur: Renate-td- | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 07 december 2006 | ||
Thema's: |