Ik brak de stilte
Ik brak de stilte met mijn blote handen
en verweet jou dat je me niet vasthield
toen mijn dromen stierven
het zwart achter mijn ogen verloor alle kleur
ik zag slechts de onmacht waarmee je me veroordeelde
je liep achterwaarts mijn leven uit, dat spijt me
en verweet jou dat je me niet vasthield
toen mijn dromen stierven
het zwart achter mijn ogen verloor alle kleur
ik zag slechts de onmacht waarmee je me veroordeelde
je liep achterwaarts mijn leven uit, dat spijt me
Reacties op dit gedicht
| Kim rc: | Vrijdag, december 08, 2006 19:54 |
| herkenbaar lieve naat! xxx |
|
| lommert: | Donderdag, december 07, 2006 09:17 |
| doe3t me veel , je gedicht...heftig ook liefs willem |
|
| Quadesh: | Donderdag, december 07, 2006 08:47 |
| super.. ik zie t voor me mooi geschreven. liefs | |
| Klaes: | Donderdag, december 07, 2006 06:59 |
| intens mooi leafs/klaes |
|
| H.J.: | Donderdag, december 07, 2006 01:25 |
| oei , en toch weer schitterbaar. kusss |
|
| wijnand.: | Donderdag, december 07, 2006 00:55 |
| knap deze | |
| Annemieke van der Ven: | Donderdag, december 07, 2006 00:50 |
| Rakend... Liefs.. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 07 december 2006 | ||
| Thema's: | ||