een etmaal
den dag,
pijnlijk doorbrengend.
twijfelend,
onderbroken.
door verwarde gevoelens,
verbeten.
door verdriet,
den nacht.
angst,huivering,
geen rust meer.
in lichaam en geest,
onmacht,
dromen verstoten.
pijnlijk doorbrengend.
twijfelend,
onderbroken.
door verwarde gevoelens,
verbeten.
door verdriet,
den nacht.
angst,huivering,
geen rust meer.
in lichaam en geest,
onmacht,
dromen verstoten.
Reacties op dit gedicht
| Joëlle Wiersema: | Woensdag, januari 16, 2002 18:25 |
| Ik herken het, het donker de angst de nachten duren altijd het langst. De onmacht de ondraaglijke pijn maken je kapot door wat was en zal zijn. Maar jij bent geweldig je bent een lieve mens Blijf geloven in de sterren geef ze je wens. Ooit wordt gehoord wat jij wil zeggen je zal worden bevrijd blijf het hier neerleggen. Een bemoedigend woord een uitgestoken hand Linda hier staan we we trekken je op hoger land! * |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||