Met spanning wachtte ik af
Zou het generaal pardon er komen?
(Niet dat ik er zelf uitgezet kan worden)
Maar ik denk aan al die arme mensen
Die al zo lang wachten
Op een verlossende uitspraak
Of juist niet...

Ik beeld me de spanning in
Van de assielzoekenden
Die al wachten jaren
Tot ze weten waar ze aan toe zijn
De reden van mijn inlevend vermogen op dit gebied
Komt door mijn staigiare al enkele jaren geleden
Zij had ook die spanning

Tot ze de uitslag kreeg te horen
Zij mocht blijven
Ook haar vader en haar moeder
Haar broertje en haar zusje
Maar haar opa niet..
En de reden daarvan was:
Zijn ziekte

Hij was een oude man
Een jaar of tachtig
Hij wist alleen de waarheid niet meer
Hij had een aangetast geheugen
En werd daarom verdacht van leugens
Hij zei de ene keer dit en dan weer dat
En toen was er geen plaats meer voor hem..

Misschien gelukkig?
Hij stierf voor hij het land uitgezet kon worden
Zo is hem heel wat leedbespaard
Ik heb er mijn gedachten over
Door deze eindconclusie
Weet ik het weer zeker
God bestaat!