gemis
Leeg
af en toe een flits
mijn lichaam versmolten met het jouwe
jouw ogen verdronken in de mijne
een zucht… genot…
en dan niets
leeg
Verloren
In de kronkels van mijn leven
Lopen
weg, ver weg
van jou
en dan weer keren
onweerstaanbaar aangetrokken
tot jou
verloren
Zoeken
dag na dag
man na man
naar datgene wat alleen jij
mij geven kan
zoeken
Maar niets
oneindig leeg
en toch
vol
zo boordevol
verlangen
naar jou
af en toe een flits
mijn lichaam versmolten met het jouwe
jouw ogen verdronken in de mijne
een zucht… genot…
en dan niets
leeg
Verloren
In de kronkels van mijn leven
Lopen
weg, ver weg
van jou
en dan weer keren
onweerstaanbaar aangetrokken
tot jou
verloren
Zoeken
dag na dag
man na man
naar datgene wat alleen jij
mij geven kan
zoeken
Maar niets
oneindig leeg
en toch
vol
zo boordevol
verlangen
naar jou
Reacties op dit gedicht
| eppo: | Vrijdag, december 08, 2006 19:10 |
| (her)ken(baar) dat gevoel.... de leegte en het verlangen na de volheid van de euforie... |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, december 08, 2006 11:44 |
| treffend en dieprakend..wohhhhh mooi. ik las je graag liefs Cobie | |
| sunset: | Vrijdag, december 08, 2006 11:12 |
| Wohw! Rakend en herkenbaar. En wat een zin: ''Zoeken dag na dag man na man'' Liefs en warme genegenheid, sunset |
|
