Niemand weet het
Ik weet niet hoe ik mijn leven
Weer op de rails moet krijgen
En of het me ook ooit zal lukken
Zonder dat het blijft mislukken
Ik voel me nergens thuis,
Niet in mijn nieuwe klas,
Niet thuis, en niet op mijn opname
Ik bezwijk onder de stress,
Die in mezelf zit, maar ook om me heen
Mijn opa komt binnenkort te overlijden
Het liefst wil ik dat moment vermijden
Vanochtend, de drang was zó groot
Zoekend naar pillen, het kon niet anders
Maar alweer waren ze verstopt
Verstopt voor mijn impulsiviteit
Ik moet aan EMDR, trauma verwerking
Maar ik kan het niet,
Ik kan niet alweer de controle verliezen over mezelf
Dan word ik echt helemaal gek
Maar niemand ziet mijn verdriet
Overal denken ze dat het goed gaat
Omdat ik weer precies het zelfde doe
Voor mijn jaar lange opname..
en het lukt me gewoon niet meer
Meer dan dit kan ik niet veranderen
En ik wil dit gewoon niet meer..
Reacties op dit gedicht
| *sylvieke: | Vrijdag, december 08, 2006 19:47 |
| heel erg mooi.. heel herkenbaar trouwens maar geef nooit op! er ligt zeker nog een mooie tijd voor je... probeer er van die opname het beste te maken! heel veel sterkte hou moed veel liefs en knuf |
|
| walk away: | Vrijdag, december 08, 2006 18:52 |
| Mooi geschreven meisje! Ik hoop toch dat je er ook al duur het voor jou gevoel zoiezo al veel te lang (is ook logisch) dat je er toch bovenop gaat komen! Je bent echt sterk meisje! Als je iets kwijt wil, ik zal er altijd voor je zijn! Liefs en knuffel!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Smoothly | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2006 | ||
| Thema's: | ||