Mezelf verloren
mijn hoop is verdwenen
als een regenboog
tijdens een korte bui
mijn hart is aan het verstenen
tranen die vallen zijn droog
mijn lach is verloren gegaan
als de ondergaande zon
geen zin meer om lief te doen
me anders voor te doen dan wie ik ben
ben niet meer dezelfde als toen
heb het gevoel dat ik mezelf niet meer ken
voelbaar ben ik mezelf aan het verliezen
ten onder gaande met het verdriet
laat me maar dwalen
door de mist in een donker woud
kom me maar weer ophalen
als je zeker weet dat je van me houd
als een regenboog
tijdens een korte bui
mijn hart is aan het verstenen
tranen die vallen zijn droog
mijn lach is verloren gegaan
als de ondergaande zon
geen zin meer om lief te doen
me anders voor te doen dan wie ik ben
ben niet meer dezelfde als toen
heb het gevoel dat ik mezelf niet meer ken
voelbaar ben ik mezelf aan het verliezen
ten onder gaande met het verdriet
laat me maar dwalen
door de mist in een donker woud
kom me maar weer ophalen
als je zeker weet dat je van me houd
Reacties op dit gedicht
| draadje: | Zaterdag, januari 20, 2007 12:01 |
| erg mooi heel mooi goed omschreven | |
| Manjula: | Zondag, december 10, 2006 15:44 |
| Echt mooi!!! :) Ik hou van zulke gedichten, ik schrijf ook veel over die dingen omdat ik mij zo voel. ramon |
|
| *sylvieke: | Vrijdag, december 08, 2006 19:53 |
| heel erg mooi herkenbaar veel liefs |
|
| blauwoogje: | Vrijdag, december 08, 2006 12:24 |
| Prachtig!! Laatste 2 zinnen spraken me erg aan. Lieve groet blauwoogje xx |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, december 08, 2006 12:18 |
| knuffie...ken je eenzaamheid en je verdriet en je gemis als geen ander..... liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2006 | ||
| Thema's: | ||