kon het nog maar
hoe kon je hardop lachen terwijl je aan het huilen was?
hoe kreeg je het voor elkaar voor anderen te zorgen?
terwijl je zoveel problemen had.
waarom liet je nooit zien dat je bang was voor morgen?
de dag nadat je mij die brief had gegeven?
je zei tegen mij dat ik het pas morgen mocht lezen.
je vertelde erin dat je niet meer wilde leven,
dat de wonden van jouw verleden niet meer konden genezen.
had ik er maar eerder in gekeken.
had ik je maar wat vaker gezegd dat ik om je gaf.
ik had je zo graag nog persoonlijk willen spreken,
ik had via je ogen naar je prachtige ziel willen kijken.. in plaats van naar het graf....
hoe kreeg je het voor elkaar voor anderen te zorgen?
terwijl je zoveel problemen had.
waarom liet je nooit zien dat je bang was voor morgen?
de dag nadat je mij die brief had gegeven?
je zei tegen mij dat ik het pas morgen mocht lezen.
je vertelde erin dat je niet meer wilde leven,
dat de wonden van jouw verleden niet meer konden genezen.
had ik er maar eerder in gekeken.
had ik je maar wat vaker gezegd dat ik om je gaf.
ik had je zo graag nog persoonlijk willen spreken,
ik had via je ogen naar je prachtige ziel willen kijken.. in plaats van naar het graf....
Reacties op dit gedicht
| mariette schepenaar: | Vrijdag, december 08, 2006 18:50 |
| wat droevig....... mooi geschreven x mariette |
|
| ~~Sandra~~: | Vrijdag, december 08, 2006 18:30 |
| dit is eeen heel prachtig gedicht. Ik leef met je mee. Mag me altijd mailen liefs Sandra |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marisje... | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2006 | ||
| Thema's: | ||