Ik vraag het u maar 1 keer
Ik vraag het u maar 1 keer ,
Raak mijn hart aan .., het doet zo´n zeer..
Ik bedank u elke dag en
hoop dat ik u dit vragen mag
Ik wil zo graag een beetje licht ,
zodat ik weer kan schijnen
Wat blijdschap en vertrouwen ,
mijn zorgen die verdwijnen..
Mijn grootste vijand ben ik zelf ,
dat zal u ook wel weten..
Misschien kunt u mij helpen ,
te vergeven en te vergeten
Dus ik vraag het u maar 1 keer ,
daarna zal ik het u niet meer vragen
Want dan weet ik , dat ik het alleen moet doen...,
Ik alleen mijn lot moet dragen...
Reacties op dit gedicht
| Nicky: | Dinsdag, januari 22, 2002 21:39 |
| Nathalie, dit is echt een pracht van een gedicht!! T is echt fantastisch |
|
| Hans Winter: | Donderdag, januari 17, 2002 00:40 |
| Blijven vragen, Nathalie, tot het je omvormt, omdat je er oprecht in bent, tot je vragen samen wordt. Veel liefs, Hans |
|
| Ton Rijkers: | Woensdag, januari 16, 2002 21:16 |
| Hoi Nathalie, Een prachtig en indringend gedicht. En natuurlijk moet je het niet alleen doen. Waarom heb je anders vrienden? Groetjes, Ton Rijkers |
|
Over dit gedicht
| Auteur: nathalie van meesen | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||