Gewoonte
Het echtpaar slaapt in hun bed
van twee bij twee, elk aan
de eigen kant, het midden
van de matras is vlak en hard
Zij zucht en hij draait zich om
zijn hand valt stil tussen hen in
Zo wachten zij op de nieuwe dag
steeds weer hetzelfde begin
Hij staat op, opent de gordijnen
even later zij het piepend raam
gaat huiveren, sluit haar kamerjas
zet vervolgens het zingend water op
Het blijft bewolkt winderig vandaag
althans dat is gisteren voorspeld
Zien wel wat de dag weer brengt
leren leven zo lang naast elkaar
van twee bij twee, elk aan
de eigen kant, het midden
van de matras is vlak en hard
Zij zucht en hij draait zich om
zijn hand valt stil tussen hen in
Zo wachten zij op de nieuwe dag
steeds weer hetzelfde begin
Hij staat op, opent de gordijnen
even later zij het piepend raam
gaat huiveren, sluit haar kamerjas
zet vervolgens het zingend water op
Het blijft bewolkt winderig vandaag
althans dat is gisteren voorspeld
Zien wel wat de dag weer brengt
leren leven zo lang naast elkaar
Reacties op dit gedicht
| *Lind@*: | Zondag, december 10, 2006 16:28 |
| Samen maar toch alleen. Liefs Linda |
|
| julius dreyfsandt zu schlamm: | Zondag, december 10, 2006 11:15 |
| mooie sprakeloze dialoog gr hans |
|
| Dirk Hermans: | Zondag, december 10, 2006 07:39 |
| een gedicht met zoveel waarheid in | |
| fortuna: | Zondag, december 10, 2006 01:43 |
| eenzame gewoonte goed uitgebeeld. Saai hé? Liefs |
|
| kleinmeisje: | Zondag, december 10, 2006 01:09 |
| erg herkenbaar,zoals in zoveel huwelijken het dagelijks gaat.mooi geschreven | |
| Niniki: | Zondag, december 10, 2006 01:05 |
| Ja, ook in een huwelijk kan iemand zich écht eenzaam voelen........ Knuffie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2006 | ||
| Thema's: | ||