Hij heeft enkele dagen op de zetel geleefd
vond zichzelf al uitgeteld,
dacht dat hij sterven ging
Maar het was bronchitis wel vermeld.
Dan zag hij zijn vrouw, iets zieker nog
die haar taken deed,
dat wat moest gedaan
en het zeuren over ziek zijn vermeed.
Wat was hij woedend op zichzelf,
z'n zogeheten mannelijkheid.
Toen hij zag wat zij allemaal
nog deed met een zekere feilloosheid.
Beschaamd ook, dat hij 't niet
veranderen kon.
De minste pijn of beperking
leek wel de verduistering van de zon.
Gij, zwakke geslacht
gij hebt zo'n kracht
niet enkel mentaal
maar ook brutaal
met spieren en zo voort.
Juliie hebben vaker
meer duidelijk gemaakt en raker
en al menig man een hak
gezet en gebroken als een dorre tak
En zo de macho in ons vermoord.